ΣΙΔΗΡΟΣ....

Σίδηρος: με ποια διατροφή θα τον αυξήσετε;

Τα χαμηλά επίπεδα σιδήρου ταλαιπωρούν εκατομμύρια ανθρώπους σε όλο τον κόσμο, που υποφέρουν από ζαλάδες, κόπωση και δεκάδες άλλα συμπτώματα που σχετίζονται με το χαμηλό σίδηρο. Μόνη λύση η σωστή διατροφή που μπορεί να αυξήσει θεαματικά τα επίπεδα του σιδήρου στον οργανισμό σας.

 

 

Τρόφιμα πλούσια σε σίδηρο

Η απορρόφηση του σιδήρου από τον οργανισμό δε γίνεται στον ίδιο βαθμό από όλα τα τρόφιμα. Αυτό οφείλεται στη χημική μορφή με την οποία εμπεριέχεται ο σίδηρος στα διάφορα τρόφιμα. Τα τρόφιμα ζωικής προέλευσης παρέχουν καλύτερα απορροφήσιμο σίδηρο στον οργανισμό (αιμικό σίδηρο) σε σχέση με τα τρόφιμα φυτικής προέλευσης (μη αιμικό σίδηρο).

α. Πηγές αιμικού σιδήρου (ποσοστό απορρόφησης 15-35%):

•Συκώτι, σπλήνα

•Μύδια, στρείδια

•Όλα τα είδη κρέατος και κυρίως το μοσχαρίσιο κρέας

•Μπακαλιάρος, πέρκα, σολομός, τόνος, σαρδέλες, γαρίδες

•Κρόκος αυγού.

Φροντίστε να περιλαμβάνετε στα κύρια γεύματα της ημέρας ένα τουλάχιστον τρόφιμο από αυτή την ομάδα.

β. Πηγές μη αιμικού σιδήρου (ποσοστό απορρόφησης 2-10%):

•Όσπρια (φακές, φασόλια, ρεβίθια)

•Σουσάμι, πλιγούρι βρώμης

•Φάβα

•Τυρί tofu (τόφου)

•Ξηροί καρποί (φιστίκια, καρύδια, φιστίκια Αιγίνης, αμύγδαλα, κάσιους, πασατέμπο)

•Ψωμί σίκαλης

•Ξηρά φρούτα (σταφίδες, δαμάσκηνα, σύκα)

•Βερίκοκα, παντζάρια, σπανάκι, αγκινάρες.

Λόγω της μικρής ικανότητας απορρόφησης του σιδήρου από αυτά τα τρόφιμα, καλό είναι τα τρόφιμα της ομάδας αυτής να συνοδεύονται από τρόφιμα της πρώτης ομάδας ή από τρόφιμα που ενισχύουν την απορρόφηση του σιδήρου (βλ. παρακάτω). Τρόφιμα με βιταμίνη C (πορτοκάλι, φράουλες, χυμός λεμονιού) ευνοούν την απορρόφηση του σιδήρου των φυτικών τροφών.

Καφές –τσάι

Ο καφές, καθώς και το τσάι, περιέχουν τανίνες που εμποδίζουν την απορρόφηση του σιδήρου. Καλό είναι λοιπόν να μην πίνετε καφέ ή τσάι μαζί ή αμέσως μετά τα γεύματα.

Αλκοόλ

Εάν πίνετε κρασί με τα γεύματα σας προτιμήστε το λευκό που ευνοεί την απορρόφηση του σιδήρου και αποφύγετε το κόκκινο, που λόγω των πολυφαινολών που περιέχει μπορεί να μειώσει λίγο την απορρόφηση του σιδήρου.

Τρόφιμα που ευνοούν την απορρόφηση του σιδήρου

-Κρέας, ψάρι, πουλερικά

-Πορτοκάλι και ο χυμός του, φράουλες, γκρέιπφρουτ

-Μπρόκολο, λαχανάκια Βρυξελλών, ντομάτα και ο χυμός της, πατάτες, πράσινες και κόκκινες πιπεριές, μαρούλι.

-Λευκό κρασί.

 

ΝΟΣΟΣ CHAGAS (Η ΝΟΣΟΣ ΤΩΝ ''ΦΤΩΧΩΝ'')

ΝΟΣΟΣ  CHAGAS

Tο όνομα της είναι νόσος του Chagas (τσάγκας) και ακόμη δεν έχει γίνει ευρέως γνωστή στον κόσμο. Οι επιστήμονες όμως που την έχουν εντοπίσει και την παρακολουθούν, την παρομοιάζουν με το AIDS. Προκαλείται από μολυσμένα έντομα, κυρίως κοριούς, είναι παρασιτική, σκοτώνει, και μέχρι στιγμής στη λατινική αμερική είναι φορείς ή έχουν νοσήσει 10.000.000 άνθρωποι.
Η νόσος του Τσάγκας ή αλλιώς "αμερικάνικη τρυπανοσωμίαση", ανιχνεύεται δύσκολα, ενώ στους φορείς, έχει μεγάλη περίοδο επώασης μέσα στον οργανισμό τους, μέχρι να νοσήσουν και να εκδηλώσουν τα πρώτα συμπτώματα.

Τα συμπτώματα ποικίλουν και δεν είναι ίδια για κάθε άνθρωπο, όμως πλέον οι γιατροί, έχουν πάρει οδηγίες να είναι περισσότερο προσεκτικοί. Ένας πυρετός, ένα αίσθημα αδυναμίας, ακόμη και ένα πρήξιμο στο μάτι μπορεί να είναι κάποια σημάδια για την ασθένεια αυτή. Στη συνέχεια και μετά από μια μεγάλη περίοδο ύφεσης (δηλαδή κάποιος μπορεί να είναι φορέας να παρουσιάσει ένα σύμπτωμα και μετά για πολύ μεγάλο χρονικό διάστημα να είναι και να νιώθει υγιής), η ασθένεια χτυπά βάναυσα και εκδηλώνεται με δυσκοιλιότητα και πόνους στην κοιλιά, με προβλήματα στο πεπτικό σύστημα και αναίτιους εμετούς, με διόγκωση των εντέρων και υπερβολική διόγκωση της καρδιάς.

Η ασθένεια μεταδίδεται και κατά τη μετάγγιση αίματος, ενώ δυσκολότερα την "περνάει" η έγκυος μητέρα στο παιδί της. Στη Νότιο Αμερική, όλο και περισσότεροι άνθρωποι φαίνεται να νοσούν. Το Μεξικό, η Βολιβία, η Κολομβία, το Εκουαδόρ, είναι οι χώρες που παρουσιάζουν τα περισσότερα προβλήματα, ενώ οι επιστήμονες υπολογίζουν τον αριθμό των ανθρώπων που νοσούν στα 10.000.000
Ένα άλλο όνομα που της έχουν δώσει είναι η "νόσος των φτωχών", γιατί προσβάλλει ανθρώπους που ζουν σε υποβαθμισμένες περιοχές, σε φτωχές περιοχές, ενώ στις ΗΠΑ οι περισσότεροι πάσχοντες είναι μετανάστες από το Μεξικό και άλλες χώρες της Λατινικής Αμερικής. Ο αριθμός τους ξεπερνάει τους 30.000
Οι γιατροί λένε ότι μπορεί να θεραπευτεί μόνο εάν διαγνωστεί έγκαιρα, με εξαιρετικά βαριά φαρμακευτική αγωγή (τουλάχιστον για διάστημα 3 μηνών), η οποία όπως είναι φυσικό έχει και υψηλό κόστος.
Σαν κύριο φορέα μετάδοσης οι γιατροί θεωρούν τους μολυσμένους κοριούς. Όταν κάποιος δαγκωθεί από έναν τέτοιο κοριό, το παράσιτο "κρούζειο τρυπανόσωμα", απελευθερώνεται στο αίμα και καταλήγει στην καρδιά όπου και ζει και πολλαπλασιάζεται.
1 στους 4 ανθρώπους θα πεθάνει αιφνιδίως και με διογκωμένη καρδιά.

Η νόσος του Chagas πήρε το όνομά της από τον βραζιλιάνο γιατρό που την πρωτοπεριέγραψε το 1909 – τον δρα Κάρλος Ριμπέιρο Τζουστινιάνο Τσάγκας. Πολλοί επιστήμονες πιστεύουν επίσης ότι και ο ίδιος ο Κάρολος Δαρβίνος νόσησε και πέθανε από την ασθένεια αυτή. Στο ημερολόγιο του μάλιστα είχε γράψει ότι τον δάγκωσε ένα μαύρο έντομο δίχως φτερά. Προφανώς η επώαση κράτησε πολλά χρόνια όπως είπαμε και 47 χρόνια αργότερα πέθανε από την καρδιά του με τα συμπτώματα που περιγράψαμε.

ΗΠΑΤΙΤΙΔΕΣ

 

ΗΠΑΤΙΤΙΔΕΣ

Κάθε χρόνο σχεδόν 1,5 εκατομμύριο άνθρωποι σε όλο τον πλανήτη πεθαίνουν από ηπατίτιδα, περισσότεροι απ’Α όσους χάνουν τη ζωή τους από τον ιό του ΑΙDS. Διεθνώς, 1 στους 12ανθρώπους έχουν προσβληθεί από τον ιό της ηπατίτιδας B ή C.

Πολλοί άνθρωποι ζουν επί χρόνια με τους ιούς, δίχως να αναπτύξουν σοβαρά προβλήματα. Σε αρκετούς, όμως, υπάρχει κίνδυνος ανάπτυξης κίρρωσης ή ηπατοκυτταρικού καρκίνου.Οι άνθρωποι αυτοί με χρόνια ηπατίτιδα Β ή C σε εξέλιξη μπορεί να αισθάνονται καλά για πολύ καιρό.

Tι είναι η ηπατίτιδα;

Το ήπαρ (συκώτι) είναι ένα ζωτικό όργανο που βρίσκεται στο δεξιό άνω τμήμα της κοιλιακής χώρας.Έχει πολλές λειτουργίες και διαδραματίζει σημαντικό ρόλο στο μεταβολισμό, στη σύνθεση παραγόντων πήξης του αίματος για τον έλεγχο αιμορραγιών, στην παραγωγή ουσιών απαραίτητων στη μάχη κατά των λοιμώξεων καθώς και στην απομάκρυνση τοξικών ουσιών και φαρμάκων από τον οργανισμό. Εάν το ήπαρ προσβληθεί από ιούς ή υποστεί βλάβη από άλλα αίτια όπως τοξίνες, φάρμακα, αλκοόλ, αναπτύσσεται φλεγμονή (ερεθισμός)και νέκρωση, κατάσταση η οποία ονομάζεται ηπατίτιδα.

 

Η χρόνια ιογενής ηπατίτιδα προκαλείται από τους ιούς της ηπατίτιδας B και C και αποτελεί σημαντικό πρόβλημα δημόσιας υγείας παγκόσμια.

Η ιογενής ηπατίτιδα B και C :

α) προσβάλλει μεγάλο μέρος του πληθυσμού,

β) μεταδίδεται από άνθρωπο σε άνθρωπο,

γ) σχετίζεται με σημαντική νοσηρότητα και θνητότητα και

δ) απαιτεί ειδικές θεραπευτικές παρεμβάσεις.

Στη χώρα μας, ο επιπολασμός για τη χρόνια ηπατίτιδα Β υπολογίζεται σε 2.5-3% του πληθυσμού και για την ηπατίτιδα C σε 1.5-2% του πληθυσμού, ενώ η επίπτωση των χρόνιων ιογενών ηπατιτίδων ποικίλλει ανά γεωγραφικό διαμέρισμα και πληθυσμό.

 

Οι κύριες επιπτώσεις στη δημόσια υγεία είναι η αυξημένη νοσηρότητα και θνητότητα των ασθενών από την ηπατική νόσο και η διασπορά των ιών αυτών στο κοινωνικό τους περιβάλλον. Είναι γνωστό ότι σημαντικό ποσοστό των ασθενών με χρόνια ηπατίτιδα Β ή C καταλήγουν από επιπλοκές της χρόνιας λοίμωξης όπως κίρρωση του ήπατος, ηπατοκυτταρικό καρκίνο(HCC), ηπατική ανεπάρκεια και θάνατο εφόσον δεν τεθούν σε παρακολούθηση και δεν λάβουν ειδική αντιική αγωγή.

 

 

Πώς μεταδίδεται ο ιός της ηπατίτιδας Β;

Ο ιός της ηπατίτιδας Β μεταδίδεται:

• · με σεξουαλική επαφή, χωρίς χρήση προφυλακτικού, με άτομο που έχει μολυνθεί με
•  τον ιό
• · με την κοινή χρήση συριγγών ή άλλων εργαλείων για την προετοιμασία υλικού για τη χρήση ενδοφλεβίων ναρκωτικών
• · από μολυσμένη μητέρα σε παιδί κατά τον τοκετό (κάθετη μετάδοση)
• · με την κοινή χρήση προσωπικών αντικειμένων (ξυραφάκια, οδοντόβουρτσα, 
νυχοκόπτες)
• · χρήση ενδοφλεβίων ναρκωτικών
• · με τρύπημα με μολυσμένη βελόνα ή αιχμηρό αντικείμενο (π.χ. συνήθης τρόπος μετάδοσης σε προσωπικό νοσοκομείου ή κατά την εκτέλεση τατουάζ)
• · με μεταγγίσεις αίματος ή παραγώγων του (εξαιρετικά σπάνια πια λόγω του συστηματικού ελέγχου στις αιμοδοσίες) 

• Ο ιός της ηπατίτιδας Β δεν μεταδίδεται με:
• · νερό, τροφή
• · σκεύη μαγειρικά ή εστιάσεως
• · τουαλέτες
• ·      κοινωνική επαφή(χειραψία, αγκαλιά, φιλί, βήχας, φτέρνισμα)
•  Άτομα που διατρέχουν αυξημένο κίνδυνο για ηπατίτιδα Β, είναι :

• τα άτομα που έχουν σεξουαλική επαφή με πάσχοντες
• ομοφυλόφιλοι άνδρες
• όσοι έχουν πολλαπλούς ερωτικούς συντρόφους ή έχουν άλλο σεξουαλικώς μεταδιδόμενο νόσημα
• νεογνά μολυσμένων μητέρων
• χρήστες ενδοφλεβίων ναρκωτικών
• επαγγελματίες υγείας
• ασθενείς σε μονάδες τεχνητού νεφρού
• μέλη οικογένειας χρόνιων πασχόντων από ηπατίτιδα Β που δεν έχουν εμβολιαστεί

 

 

Ο ιός της ηπατίτιδας C μεταδίδεται κυρίως με την παρεντερική επαφή και σπανιότερα με τη σεξουαλική επαφή ή κάθετη μετάδοση από μητέρα σε παιδί.

 

Ποια είναι τα συνήθη εργαστηριακά ευρήματα των ασθενών με ιογενή ηπατίτιδα;
Υπάρχουν δύο ειδών αιματολογικές εξετάσεις για την ηπατίτιδα :

α) μη ειδικές εξετάσεις που αφορούν τη λειτουργία του ήπατος όπως :

 

ανεύρεση αυξημένης τιμής ενζύμων (αμινοτρανσφεράσες ή τρανσαμινάσες), που σε περίπτωση βλάβης του ήπατος απελευθερώνονται σε μεγάλες ποσότητες στην κυκλοφορία του αίματος, οδηγώντας σε σημαντική αύξηση των τιμών τους(έως και μεγαλύτερες του δεκαπλάσιου του φυσιολογικού σε οξεία ηπατίτιδα)

 

ανεύρεση αυξημένης τιμής χολερυθρίνης, που δίνει την χαρακτηριστική κίτρινη χροιά στα μάτια και στο δέρμα (ίκτερος) 
Η ανεύρεση αυξημένων τρανσαμινασών ή χολερυθρίνης, δε σημαίνει υποχρεωτικά ιογενή ηπατίτιδα και συχνά ο ασθενής χρειάζεται να υποβληθεί σε σειρά εργαστηριακών εξετάσεων για τη διερεύνηση του αιτίου της ηπατικής βλάβης 


β) ειδικές εξετάσεις που αφορούν στην ανίχνευση των ιών: 
οι εξετάσεις αυτές ανιχνεύουν είτε ειδικά τμήματα των ιών (αντιγόνα), είτε αντισώματα έναντι αυτών, που παράγει ο οργανισμός σε μια προσπάθεια αντιμετώπισης της λοίμωξης

 

Υπάρχει θεραπεία για την ιογενή ηπατίτιδα ;

 


Στην περίπτωση της οξείας ηπατίτιδας δεν υπάρχει ανάγκη ειδικής θεραπείας,παρά μόνο υποστηρικτική αγωγή και παρακολούθηση για την περίπτωση εμφάνισης επιπλοκών. 
Εξαίρεση αποτελεί η οξεία ηπατίτιδα C, όπου η μετάπτωση σε χρονιότητα μειώνεται με τη βοήθεια ειδικής θεραπείας.
Αντίθετα, ανάγκη από ειδική φαρμακευτική θεραπεία έχει σημαντικό ποσοστό ασθενών με χρόνια ηπατίτιδα. Η θεραπεία έχει σαν στόχο την εκρίζωση του ιού της ηπατίτιδας και/ή την πρόληψη της ανάπτυξης κίρρωσης και καρκίνου του ήπατος.

 

Υπάρχει εμβόλιο για την ηπατίτιδα Β;

Από το 1982 υπάρχει ασφαλέςκι αποτελεσματικό εμβόλιο κι είναι το πρώτο προληπτικό εμβόλιο έναντι ενός σοβαρού καρκίνου (ηπατοκυτταρικού). Χορηγείται σε 3 δόσεις ενδομυϊκά (0, 1 και σε 6 μήνες). Εάν το πρόγραμμα του εμβολιασμού διακοπεί μετά την πρώτη δόση, η δεύτερη πρέπει να δοθεί όσο γίνεται πιο γρήγορα. Η δεύτερη και η τρίτη δόση πρέπει να απέχουν τουλάχιστον 2μήνες. Εάν καθυστερήσει μόνον η τρίτη δόση, θα πρέπει να χορηγηθεί με την πρώτη ευκαιρία και να μην αρχίζει ο εμβολιασμός εξ αρχής.

Πότε αρχίζει η προστασία μετά τον εμβολιασμό;

Αν και μερική κάλυψη παρέχεται με την πρώτη και δεύτερη δόση, πλήρης κάλυψη προϋποθέτει και τις 3 δόσεις του εμβολίου.

Ποιοι πρέπει να εμβολιάζονται;

Υποχρεωτικός είναι σήμερα ο εμβολιασμός των βρεφών και παιδιών και συνιστάται στα άτομα που ανήκουν στις ομάδες αυξημένου κινδύνου που αναφέρθηκαν προηγουμένως

 

ΘΕΡΜΑ ΣΥΛΛΥΠΗΤΗΡΙΑ ΣΤΙΣ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΕΣ ΓΙΑΤΡΟΥ ΚΑΙ ΔΙΑΣΩΣΤΗ ΤΟΥ ΕΚΑΒ ΚΡΗΤΗΣ

ΤΡΑΓΙΚΗ ΕΙΡΩΝΙΑ.... ΕΠΕΣΑΝ ΤΗΝ ΩΡΑ ΤΟΥ ΚΑΘΗΚΟΝΤΟΣ.....ΓΙΑΤΡΟΣ ΚΑΙ ΔΙΑΣΩΣΤΗΣ ΤΟΥ ΕΚΑΒ ΑΦΗΣΑΝ ΤΗΝΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΤΟΥΣ ΠΝΟΗ ΜΕΣΑ ΣΕ ΦΛΕΓΟΜΕΝΟ ΑΣΘΕΝΟΦΟΡΟ ΣΤΗΝ ΚΡΗΤΗ....
ΤΑ ΛΟΓΙΑ ΕΙΝΑΙ ΠΟΛΥ ΛΙΓΑ ΩΣΤΕ ΝΑ ΠΕΡΙΓΡΑΨΟΥΝ ΤΟ ΜΕΓΑΛΕΙΟ ΤΗΣ ΠΡΟΣΦΟΡΑΣ ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΤΟΝ ΑΔΙΚΟ ΘΑΝΑΤΟ ΤΟΥ ΓΙΑΤΡΟΥ ΚΑΙ ΤΟΥ ΔΙΑΣΩΣΤΗ ΤΟΥ ΕΚΑΒ ΠΟΥ ΕΠΕΣΑΝ ΤΗΝ ΩΡΑ ΤΟΥ ΚΑΘΗΚΟΝΤΟΣ.
ΘΕΡΜΑ ΣΥΛΛΥΠΗΤΗΡΙΑ ΣΤΙΣ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΕΣ ΤΟΥΣ.
 ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ - ΚΑΙ ΠΟΣΟ ΜΑΛΛΟΝ ΓΙΑ ΕΜΑΣ ΠΟΥ ΕΧΟΥΜΕ ΕΡΓΑΣΤΕΙ ΣΤΟ ΕΚΑΒ - ΑΥΤΟΙ ΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΙ ''ΗΡΩΕΣ''.
www.tro-ma-ktiko.gr

Νόσος χεριών,ποδιών και στόματος

Νόσος χεριών ποδιών στόματος και Ιοί Coxsackie

Η νόσος χεριών ποδιών στόματος είναι μια ιογενής λοίμωξη που παρουσιάζεται σε μικρά παιδιά αλλά και σε ενήλικες. Δεν έχει καμία συσχέτιση με την νόσο ποδιών στόματος που προσβάλλει ζώα.

Ποιες ηλικίες προσβάλλει;

Η κλινική εικόνα της νόσου παρατηρείται κυρίως στην προσχολική και στην αρχική σχολική ηλικία, έως 10 ετών. Οι περισσότεροι άνθρωποι μέχρι την ενηλικίωσή τους έχουν εκτεθεί στον ιό και έχουν φτιάξει αντισώματα.

Σε ποια εποχή του χρόνου εμφανίζεται συνήθως;

Οι λοιμώξεις από εντεροιούς μπορεί να συμβούν καθ’ όλο τον χρόνο, αλλά τείνουν να παρατηρούνται συχνότερα το καλοκαίρι και το φθινόπωρο.

Πως μεταδίδεται;

Μεταδίδεται εύκολα από άνθρωπο σε άνθρωπο – με τις εκκρίσεις της μύτης και του στόματος, από φτάρνισμα, βήχα, αλλά και μέσα από τα κόπρανα – και από μολυσμένα αντικείμενα.

Πόσο σοβαρή είναι;

Πολλές περιπτώσεις είναι ασυμπτωματικές, δηλαδή ο οργανισμός φτιάχνει αντισώματα χωρίς να εκδηλώσει καθόλου συμπτώματα. Η συνήθης κλινική εκδήλωση της νόσου είναι ήπια και οι επιπλοκές σπάνιες. Εισαγωγή στο νοσοκομείο σπάνια χρειάζεται, ενώ είναι πολύ σπάνια θανατηφόρος.
Σπάνια μπορεί να υπάρχει εξέλιξη σε ιογενή μηνιγγίτιδα. Αν το παιδί διαμαρτύρεται για πονοκέφαλο, έχει αυχενική δυσκαμψία ή πόνο στην πλάτη, θα πρέπει να αναζητηθεί ιατρική εκτίμηση.

Ποιος είναι ο χρόνος επώασης;

Από την στιγμή που ένα παιδί εκτείθεται στον ιό έως την εμφάνιση των πρώτων συμπτωμάτων περνούν συνήθως 3 με 7 ημέρες.

Ποια είναι τα συμπτώματα της νόσου;

Τα συμπτώματα μπορεί να διαρκέσουν από 7 έως 10 ημέρες.
Συνήθως το παιδί εμφανίζει αρκετά υψηλό πυρετό, με πονόλαιμο. Μέσα στο στόμα και στις πλευρές της γλώσσας φαίνονται μικρές φυσαλίδες. Αργότερα οι φυσαλίδες σκάνε και αφήνουν μικρά έλκη. Υπάρχει ανορεξία και το παιδί τρώει και πίνει δύσκολα λόγω πόνου στο στόμα. Το εξάνθημα εμφανίζεται κυρίως στις παλάμες, στα πέλματα, στα δάχτυλα και στην περιοχή της πάνας και της οσφύος. Πρόκειται για ήπιο ερύθημα (κοκκινίλα) και στη μέση φυσαλίδα. Συνήθως το παιδί δεν εμφανίζει κνησμό σε αντίθεση με τον ενήλικα  που μπορεί να εμφανίσει.

Πως μπορούμε να προλάβουμε την μετάδοση σε άλλα παιδιά;

Το πλύσιμο των χεριών του παιδιού και των γονιών είναι πολύ σημαντικό. Επίσης το παιδί που πάσχει δεν πρέπει να μοιράζεται ίδιες πετσέτες, οδοντόβουρτσες ή ποτήρια με άλλα.
Το παιδί θα πρέπει να μείνει στο σπίτι και μακριά από το σχολείο ή τον παιδικό σταθμό έως ότου όλες οι φυσαλίδες στο στόμα ή στο δέρμα έχουν ξεραθεί και δεν έχουν πλέον υγρό.

Από τι προκαλείται;

Η νόσος χεριών ποδιών στόματος προκαλείται από μια κατηγορία ιών που ονομάζονται εντεροιοί. Οι κύριοι εντεροιοί που την προκαλούν είναι ο ιός Coxsackie A16 και ο ιός EV71.

Ποια είναι η θεραπευτική αντιμετώπιση;

Δεν υπάρχει φαρμακευτική θεραπεία για τη νόσο. Επειδή πρόκειται για ιό τα αντιβιοτικά δεν μπορούν να τον αντιμετωπίσουν και αναίτια χορήγησή τους αυξάνει τον κίνδυνο παρενεργειών.
Χρειάζεται επαρκής αντιμετώπιση του στοματικού πόνου – παρακεταμόλη και αντιφλεγμονώδη. Επιπλέον, χρειάζεται να επιμείνουμε στην ενυδάτωση του παιδιού και να προσφέρουμε υγρά λίγο και συχνά. Από τροφές μπορούμε να προσφέρουμε μαλακά κομματάκια και γεύσεις μη όξινες.
Δεν πρέπει να σπάμε τις φυσαλίδες.

Τι πρέπει να θυμόμαστε για τη νόσο χεριών ποδιών στόματος;

• Μεταδίδεται εύκολα από άνθρωπο σε άνθρωπο και όχι από τα ζώα.
• Δεν υπάρχει ειδική θεραπεία και τα αντιβιοτικά δεν δρουν
• Δεν υπάρχει γνωστός κίνδυνος για εγκύους ή για άλλες ομάδες του πληθυσμού
• Εάν το παιδί εμφανίσει πονοκέφαλο, δυσκαμψία αυχένα ή πόνο στον πλάτη, χρειάζεται άμεση ιατρική εκτίμηση

ΧΕΙΡΟΥΡΓΙΚΟ ΚΕΝΤΡΟ ΑΙΓΙΝΑΣ ΚΕΝΤΡΟ ΕΠΕΙΓΟΝΤΩΝ ΠΕΡΙΣΤΑΤΙΚΩΝ: ΦΥΜΑΤΙΩΣΗ

ΧΕΙΡΟΥΡΓΙΚΟ ΚΕΝΤΡΟ ΑΙΓΙΝΑΣ ΚΕΝΤΡΟ ΕΠΕΙΓΟΝΤΩΝ ΠΕΡΙΣΤΑΤΙΚΩΝ: ΦΥΜΑΤΙΩΣΗ:   ...

ΦΥΜΑΤΙΩΣΗ

 

	Τί είναι η φυματίωση;
	Η φυματίωση είναι νόσος μεταδοτική και είναι τόσο παλαιά όσο και ο άνθρωπος. Μπορεί να προσβάλει όλα τα όργανα του ανθρώπου και είναι υπεύθυνη για το μεγαλύτερο αριθμό θανάτων ετησίως, μεταξύ των μεταδοτικών νοσημάτων. Κάθε χρόνο, σε ολόκληρο τον κόσμο πεθαίνουν 3-4.000.000 άνθρωποι, εκ των οποίων 500.000 είναι παιδιά. Παρά τα μέσα που διαθέτει σήμερα η ιατρική επιστήμη, η φυματίωση μετά το 1985 παρουσιάΖεται περισσότερο απειλητική σε όλο τον κόσμο. Περιοχές με σοβαρότερο πρόβλημα φυματίωσης είναι η Αφρική, η Ασία, η Ν. Αμερική, οι Δημοκρατίες της πρώην Σοβιετικής Ένωσης, καθώς και τα περισσότερα από τα κράτη της Ανατολικής Ευρώπης. Η μεταφορά της φυματίωσης στις ανεπτυγμένες χώρες γίνεται διεθνώς μέσω της μετανάστευσης ατόμων τα οποία είτε ήδη νοσούν ή έχουν μολυνθεί στη χώρα τους και εκδηλώνουν τη νόσο στη χώρα υποδοχής όπου και εργάΖονται. Οι κακές συνθήκες ζωής, η σκληρή δουλειά, η κακή διατροφή και το ψυχικό στρες από την εγκατάλειψη της πατρίδας και την προσπάθεια προσαρμογής στη νέα "πατρίδα", αποτελούν παράγοντες που δρουν ευνοϊκά στην ανάπτυξη της φυματίωσης στον ενήλικο άνθρωπο.

	Το αίτιο και η μετάδοση της φυματίωσης
	Η φυματιωση δεν είναι κληρονομική νόσος, αλλά οφείλεται σε μικρόβιο που λέγεται μυκοβακτπρίδιο της φυματίωσης π αλλιώς βάκιλος του Koch. Είναι ένας μικροοργανισμός που πολλαπλασιάζεται πολύ αργά, γι'αυτό και η αρρώστια δεν εκδηλώνεται αμέσως μετά τη μόλυνση, όπως γίνεται με άλλα μικρόβια, αλλά πολύ αργότερα. Ζει για μερικές ώρες στο έδαφος ή στο πάτωμα του δωματίου ή στα οικιακά σκεύη (πιρούνια, κουτάλια, πιάτα), όμως η μόλυνση γίνεται κατά 98% από τους πνεύμονες με την αναπνοή σταγονιδίων που αποβάλλει ο ενήλικος άρρωστος. Η μόλυνση των παιδιών γίνεται πάντοτε από έναν ενήλικο με φυματίωση, ο οποίος αποβάλλει πολλά μικρόβια με το βήχα, το τραγούδι, το φτάρνισμα ή την ομιλία. Τα κλειστά δωμάτια, χωρίς ήλιο και αερισμό, είναι ο ιδανικός χώρος για τη μόλυνση του παιδιού. Το 75% των παιδιών μολύνεται από άτομα του οικογενειακού περιβάλλοντος (γονείς, παππούς, γιαγιά, θείοι, θείες κλπ) και το υπόλοιπο 25% μολύνεται ευκαιριακά από φιλικά πρόσωπα, επισκέπτες, στα μέσα μαζίκής μεταφοράς κλπ. Τα παιδιά που πάσχουν από φυματίωση δεν μεταδίδουν την αρρώστια και συνεπώς δεν απαιτούνται μέτρα προστασίας των άλλων παιδιών με τα οποία μπορούν να παίζουν, να τρώνε και να κοιμούνται μαζί. Στις ελάχιστες περιπτώσεις που ένας έφηβος μπορεί να μεταδώσει φυματίωση, θα σας επιστήσει την προσοχή ο γιατρός.

	Από τη στιγμή της μόλυνσης μέχρι τη φυματίωση
	Μετά τη μόλυνση του παιδιού η όλη διαδικασία της εγκατάστασης του μικροβίου στον οργανισμό διαρκεί 11-12 εβδομάδες. Αυτό αποδεικνύεται με τη θετική δερματική δοκιμασία (Mantoux) που γίνεται στο χέρι του παιδιού. Το θετικό αποτέλεσμα είναι μια κόκκινη σκληρή πλάκα που δημιουργείται στο σημείο της ένεσης 48-72 ώρες αργότερα και που το μέγεθος είναι ίσο ή μεγαλύτερο από 1 cm. Η αρρώστια μπορεί να εμφανισθεί στο παιδί κατά τους επόμενους μήνες ή τα επόμενα χρόνια. Όμως ο κίνδυνος παραμένει για όλη τη ζωή, εάν δεν γίνει η κατάλληλη προφυλακτική θεραπεία. Παιδιά που θα μολυνθούν σε ηλικία μικρότερη των 5 ετών και κυρίως μικρότερη των 12 μηνών βρίσκονται σε υψηλό κίνδυνο να παρουσιάσουν φυματίωση και μάλιστα βαριές μορφές της νόσου, όπως είναι του νευρικού συστήματος (μηνιγγίτιδα), η διασπορά σε όλα τα όργανα (κεγχροειδής) ή των οστών και των νεφρών. Ευτυχώς αυτές οι μορφές φυματίωσης στην Ελλάδα αντιπροσωπεύουν μόνο το 6%. Το υπόλοιπο 94% αφορά τους πνεύμονες και τους λεμφαδένες των πνευμόνων. Τα συμπτώματα, όταν η νόσος αφορά στους πνεύμονες, μπορεί να είναι, μικρός συνήθως, πυρετός πάνω από μια εβδομάδα, ελαφρός βήχας, ανορεξία, εύκολη κούραση και μικρή απώλεια βάρους, συμπτώματα που τα συναντά κανείς σε πολλά νοσήματα. Περισσότερα από 50% των παιδιών δεν εμφανίζουν συμπτώματα, εκτός από τα βρέφη που σχεδόν στο σύνολό τους, νοσούν. Η διάγνωση γίνεται με τη δερματική δοκιμασία Mantoux, την ακτινογραφία του θώρακα και την ανακάλυψη του ενηλίκου φυματικού στο περιβάλλον του παιδιού.

	Η αναζήτηση του αρρώστου με φυματίωση που μόλυνε το παιδί
	Αυτή η αναζήτηση πρέπει να γίνεται με ιδιαίτερη επιμέλεια και μεθοδικότητα. Είναι απαραίτητη για μας η βοήθεια από τους γονείς του παιδιού. Εάν λάβουμε υπόψη μας ότι ένας φυματικός μπορεί να μεταδίδει τη φυματίωση 6-8 μήνες πριν αρρωστήσει και παρουσιάσει συμπτώματα, πρέπει να ελεγχθούν όλοι οι ενήλικοι με ακτινογραφία θώρακα και οι έφηβοι με Mantoux και ακτινογραφία. Όλα τα παιδιά του περιβάλλοντος του παιδιού που μολύνθηκε ή νοσεί πρέπει να κάνουν Mantoux και αυτά που έχουν αρνητικό αποτέλεσμα πρέπει να επαναλάβουν τη δοκιμασία σε 3 μήνες διότι είναι δυνατόν να μολύνθηκαν από την ίδια πηγή, αλλά αργότερα. Η αναζήτηση της εστίας μόλυνσης αποτελεί σημαντική ενέργεια στον αγώνα κατά της φυματίωσης και έχει ως στόχο να σταματήσει η μετάδοση, να πάψει να μολύνεται το παιδί ή τα παιδιά και να βοηθηθεί ο ίδιος ο άρρωστος. Εκτός από τα άτομα του οικογενειακού περιβάλλοντος, ελέγχουμε και τους φίλους και συγγενείς, που έχουν στενότερη επαφή με το παιδί. Άτομα περισσότερο ευαίσθητα είναι οι ενήλικοι με αναπνευστικά προβλήματα, προβλήματα της καρδιάς, με σακχαρώδη διαβήτη, με χειρουργική επέμβαση στο στομάχι, με καρκίνο και κυρίως με AIDS.  Η άμεση θεραπεία των ενηλίκων με φυματίωση οδηγεί συνήθως σε διακοπή της μετάδοσης εντός 2-3 εβδομάδων. θσ πρέπει να τονισθεί ότι σε μετανάστη με άδεια παραμονής στη χώρα, αλλά και χωρίς αυτή, η φυματίωση δεν αποτελεί λόγο υποχρεωτικού επαναπατρισμού. Η φροντίδα των υπηρεσιών υγείας στρέφεται προς τη θεραπεία της νόσου και μόνο.

	Προφυλακτική και θεραπευτική αγωγή
	Τόσο η προφυλακτική αγωγή του παιδιού που απλώς μολύνθηκε, όσο και η θεραπεία του παιδιού που είναι άρρωστο, γίνεται με φάρμακα. Διαθέτουμε πολύ αποτελεσματικά φάρμακα, τα οποία έχουν ελάχιστες παρενέργειες στα παιδιά. Διαλέγουμε συνδυασμούς φαρμάκων που είναι ασφαλείς για την υγεία του παιδιού και προσπαθούμε να περιορίσουμε τη διάρκεια της θεραπείας στο εντελώς απαραίτητο χρονικό διάστημα. Τα φάρμακα χορηγούνται όλα μαζί, σύμφωνα με τις ιατρικές οδηγίες. Μερικά παιδιά είναι ιδιαίτερα δύσκολα στη λήψη φαρμάκων και δυσανασχετούν. Τελικό όλα πείθονται να παίρνουν τα φάρμακα τους και αυτό εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό από την ικανότητα των γονέων και την επιμονή τους να πείσουν το παιδί. Μην κάνετε καμία αλλαγή στο συνδυασμό ή στην ποσότητα των φαρμάκων εάν δεν ζητήσετε την ιατρική γνώμη . Στις σπάνιες περιπτώσεις που το παιδί κάνει εμέτους μετά τη χορήγηση των φαρμάκων, έχει ναυτία ή βγάζει κάποιο εξάνθημα στο δέρμα, επικοινωνήστε με τον ειδικό. Ενώ η σωστή εφαρμογή των οδηγιών οδηγεί σε πλήρη αποκατάσταση του παιδιού και στην εξασφάλιση του μέλλοντος του από πλευράς φυματίωσης, η κακή θεραπεία είναι χειρότερη από τη μη θεραπεία. Το μικρόβιο συνηθίζει στα φάρμακα όταν αυτά δεν χρησιμοποιούνται σωστά και τότε η θεραπεία είναι πολύ πιο δύσκολη. Η συμμόρφωση στις οδηγίες των γιατρών είναι εξ ίσου σημαντική ή και σημαντικότερη όταν πρόκειται για τη θεραπεία των ενηλίκων και για το λόγο αυτό είναι εξαιρετικά σημαντικό να τους παροτρύνετε να εφαρμόζουν με μεγάλη ακρίβεια τις οδηγίες. Όλες οι μορφές φυματίωσης θεραπεύονται πλήρως, αρκεί η θεραπεία να δίνεται από ειδικούς γιατρούς και οι άρρωστοι να πειθαρχούν.

	Η ζωή του παιδιού κατά τη διάρκεια της προφύλαξης ή της θεραπείας
	Εκτός από τις σοβαρές μορφές, που είναι σπάνιες και για τις οποίες θα δωθούν αποτουσ ειδικούς, ειδικές οδηγίες, το παιδί σε όλη τη διάρκεια της θεραπευτικής αγωγής ζει φυσιολογικά, όπως πριν εμφανισθεί η νόσος. - Τρώει, κοιμάται, παίζει και αθλείται κανονικά. - Εάν αρρωστήσει από οποιοδήποτε άλλο συνηθισμένο νόσημα, μπορεί να πάρει φάρμακα χωρίς να διακόψει την αγωγή της φυματίωσης. Εάν αρρωστήσει από κάποιο οοβαρό νόσημα σας παρακαλούμε να  ενημερώσετε τον ιατρο που το παρακολουθεί. - Το πρόγραμμα εμβολιασμού του παιδιού για εμβόλια, εκτός από της φυματίωσης (BCG), δεν διακόπτεται. Εάν το πρόγραμμα εμβολιασμού χρειαστεί να διακοπεί για 1-2 μήνες θα σας το υποδείξει ο ειδικός.

	Το εμβόλιο κατά της φυματίωσης (BCG)
	Οι επιπλοκές του εμβολίου δεν είναι σοβαρές και μπορεί να παρουσιασθεί μια μικρή εξέλκωση που αργεί να κλείσει και διατηρείται περισσότερο από 6-7 εβδομάδες ή διόγκωση λεμφαδένων στη μασχάλη ή στη βάση του λαιμού προς την πλευρά που έγινε το εμβόλιο. Πρέπει να σας τονίσουμε όμως ότι είναι εμβόλιο που δεν προσφέρει πλήρη προστασία όπως άλλα εμβόλια. Ένα εμβολιασμένο παιδί μπορεί να νοσήσει από φυματίωση και για το λόγο αυτό, εάν υπάρχει ενήλικος με φυματίωση στο περιβάλλον σας, πρέπει να ελεγχθούν και τα εμβολιασμένα παιδιά.

	Προστασία του παιδιού που ήρθε σε επαφή με εστία φυματίωσης
	Η οδηγία αυτή αναφέρεται σε παιδιά που ήλθαν σε επαφή με κάποιο μεταδοτικό ασθενή και η δερματική δοκιμασία (Mantoux), είναι αρνητική. Nα μην βιασθείτε να κάνετε αμέσως εμβόλιο BCG διότι το παιδί πρέπει να ξαναελεγχθεί σε 3 μήνες. Στο διάστημα αυτό θα πρέπει να του χορηγηθεί προφυλακτική θεραπεία. Το ποσοστό προστασίας αυτής της προφυλακτικής θεραπείας είναι περίπου 65% και είναι σημαντικό για το παιδί να την εφαρμόσει συστηματικά. Είναι αυτονόητο ότι το παιδί αποχωρίζεται από τον ενήλικο άρρωστο για όσο χρονικό διάστημα κρίνεται απαραίτητο από τους θεράποντες ιατρούς του.